Uwaga: Wiadomość archiwalna!

Legioniści pamiętali o Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej

Bodziach, źródło: Legionisci.com

Delegacja kibiców Legii z grupy OFMC oddała hołd pomordowanym na Wschodzie, Bohaterom uśmierconym w warszawskich katowniach po II wojnie światowej oraz ofiarom katastrofy rządowego samolotu pod Smoleńskiem - w Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Legioniści złożyli wieniec w Dolince Katyńskiej, zapalili znicze na Kwaterze "Ł", przy grobie bohatera wileńskiej Armii Krajowej płk. Łupaszki oraz pod pomnikiem upamiętniającym tragiczny dzień 10 kwietnia 2010 roku. Legijne znicze zapłonęły również przy Kamieniu Katyńskim na warszawskiej Starówce oraz pomniku Ofiar Terroru Komunistycznego 1944-1956.

"Tym samym upamiętniliśmy straconych w 1940 roku przez Rosjan blisko 22 tysiące obywateli II Rzeczypospolitej, z czego niemal połowę stanowili oficerowie Wojska Polskiego, Korpusu Ochrony Pogranicza i Policji Państwowej; oddaliśmy cześć ofiarom kontynuacji przedmiotowego ludobójstwa, trwającego w najlepsze w trakcie wojny i długo po jej zakończeniu, wreszcie pochyliliśmy głowy przed Tymi, którzy nie dolecieli tamtego pamiętnego dnia na obchody 70 rocznicy Zbrodni Katyńskiej" - informują przedstawiciele OFMC.





Wśród tysięcy obywateli zamordowanych w zbrodni katyńskiej było wielu członków, działaczy i sportowców Legii Warszawa. Od kilku lat Grzegorz Karpiński na łamach legia.warszawa.pl opisuje i aktualizuje listę ofiar. Przybliża także okoliczności tamtych wydarzeń. Polecamy lekturę tę ściśle związaną historią wojskowego klubu. "Ta lista to i tak tylko symboliczny wierzchołek. Biorąc pod uwagę, że Legia w 1938 roku miała prawie 4000 członków, a z byłymi członkami do wybuchu wojny pewnie będzie dalsze kilka tysięcy oraz uwzględniając, że to wszystko byli wojskowi... to skala Legionistów w grobach katyńskich może nawet iść nawet w setki osób. Dziś już bliższa lista jest zapewne nie do odtworzenia" - mówi Karpiński.

Lista członków, działaczy i sportowców Legii, ofiar zbrodni katyńskiej (aktualizacja 10.04.2020 r.)

Baran-Bilewski Józef (Katyń 1940)
Lekkoatleta, wieloboista, dyskobol Legii z przełomu lat 20/30. Wcześniej wieloletni zawodnik Pogoni Lwów. Olimpijczyk z Amsterdamu w 1928 r i kierownik ekipy lekkoatletów w Los Angeles w 1932 r. Zawodnik i trener AZS Warszawa. We wrześniu 1939 r. dostał przydział na placówkę we Włodzimierzu Wołyńskim, stamtąd trafił do niewoli radzieckiej. Więziony był w Szepietówce, Łucku i Kozielsku, skąd został wywieziony do Katynia i rozstrzelany.

Bilor Henryk (Kijów 1940)
Piłkarz Legii z lat 1916-1917, środkowy pomocnik. Lwowiak, założyciel Czarnych Lwów. Aresztowany przez Rosjan po zajęciu Lwowa. Na Ukraińskiej Liście Katyńskiej znajduje się pod pozycją 199. Na liście wywozowej o indeksie 71/2-83 z pomyłkowo wpisanym nazwiskiem umieszczony został jako Biller Henryk. Osoby z tej listy zamordowano najprawdopodobniej w okresie między 19 maja a początkiem czerwca 1940 r. w więzieniu NKWD w Kijowie. Spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Bykowni.

Dobrostański Kazimierz (Katyń 1940)
Założyciel i działacz sekcji tenisowej Legii od 1923 r. Kawaler Krzyża Niepodległości i Krzyża Walecznych, więzień Kozielska.

Dziurzyński Juliusz (Katyń 1940)
Lekarz klubowy z pierwszej połowy lat 30

Eiger Antoni Jakub (Katyń 1940)
Kapitan sportowy Sekcji Tenisowej Legii, obrońca Lwowa, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, wiezień Kozielska.

Grabowski Tadeusz (Charków 1940)
Prezes Legii z lat 1934-1936. Wcześniej działał w sekcji piłkarskiej klubu od 1928 r. Żołnierz Legionów Polskich, obrońca Lwowa z czasów konfliktu z Ukrainą. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari za udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Pełnił wówczas funkcję Szefa Sztabu Grupy gen. Żeligowskiego uczestnicząc w obronie Warszawy. Grupa zatrzymała ofensywę Rosjan oraz odbiła Radzymin co pośrednio miało znaczący wpływ na dalszy przebieg bitwy warszawskiej. Odznaczony został między innymi również Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Po zatrzymaniu przez Rosjan we wrześniu 1939 r. trafił do obozu w Starobielsku. Spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Piatichatkach pod Charkowem.

Knapik Kazimierz (Charków 1940)
Jeden z założycieli Legii w 1916 r. oraz jej piłkarz. Po utworzeniu WKS Warszawa i reaktywacji Legii grał na pozycji pomocnika także w okresie między 1921 a 1924 r. W 1924 r. był również członkiem zarządu klubu. Podczas wojny obronnej we wrześniu 1939 r. skierowany został do obrony Krosna. Tam aresztowała go radziecka bezpieka. Więziony był w Starobielsku. Zamordowany w więzieniu w Charkowie. Pochowany jest na Cmentarzu w Piatichatkach.

Kowalski Tadeusz (Charków 1940)
Kolejny piłkarz Legii z okresu jej działalności w Legionach. Był napastnikiem drużyny mimo że cieszył się sławą najlepszego w Polsce obrońcy nabytą jeszcze przed wybuchem wojny podczas występów w drużynie Czarnych Lwów. W latach 20-tych wraz siostrą Henryka Bilora, Zofią tworzył mistrzowską parę łyżwiarską. Był obrońcą Lwowa zarówno w 1920 jak i w 1939 r. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Więziony w Starobielsku, spoczywa na cmentarzu w Piatichatkach.

Partyka Kazimierz (Kijów 1940)
Kierownik sekcji piłkarskiej z pierwszej połowy lat 30-tych. Do niewoli radzieckiej trafił 25 października 1939 r. po poddaniu Lwowa, którego był obrońcą. Przetrzymywano go w lwowskich wiezieniach a wiosną 1940 r. przewieziono do wiezienia NKWD w Kijowie. Tam został zamordowany. Na liście śmierci 71/2 znalazł się razem z Henrykiem Bilorem co pozwala przypuszczać , ze obaj zginęli w tym samym dniu. Na zbiorczej ukraińskiej liście katyńskiej podobnie jak u Bilora w jego nazwisku również popełniono błąd wiec występuje tam jako Kazimierz Partyk pod pozycją 2226. Odznaczony był Krzyżem Orderu Virtuti Militari za udział w bitwach Legionów, Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych. Spoczywa na cmentarzu w Bykowni.

Jamka Stanisław (Charków 1940)
Jeszcze jeden z założycieli Legii z 1916 r., a także jej piłkarz. W Legionowie na Wołyniu, gdzie swoje pierwsze mecze rozgrywała Legia służył w Kompanii Telefonicznej i przy okazji przekazywanych meldunków do ościennych obozów legionowych reklamował mecze swojej drużyny. W służbie „Łączności” został do końca życia. Dosłużył się stopnia podpułkownika w 1939 r. pełniąc funkcję dowódcy łączności Armii Modlin. Więzień Starobielska, spoczywa w Piatichatkach.

Kaliszek Władysław (Charków 1940)
Prezes Legii z lat 1938-1939. Kawalerzysta. Jemu należy przypisać zasługę utworzenia w Legii Sekcji Jeździeckiej. Odznaczony był Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości. Wiezień Starobielska. Pochowany w Piatichatkach.

Hodała Karol (Charków 1940)
Działacz i członek zarządu klubu od 1938 r. a wcześniej prezes Sekcji Motocyklowej WKS Legia. We wrześniu 1939 r. dowodził 49 pp, który pod jego kierownictwem wygrał wszystkie(!) bitwy toczone z Niemcami. Jego taktyczną zasługą było między innymi zaskoczenie i całkowite rozbicie niemieckiego Pułku Pancernego SS Germania. Bronił również Lwowa skutecznie wypierając z niego Niemców. Został wówczas ranny. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari, srebrnym za wojnę polsko-bolszewicką i złotym za udział we wrześniowej obronie Polski, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz za wojnę polsko-bolszewicką Medalem „Polska obrońcy swemu”. Więziony w Szepietówce. Zamordowany w Charkowie. Spoczywa w Piatichatkach.

Domaradzki Antoni (Katyń 1940)
Wiceprezes do spraw sportowych klubu w 1938 r. W I wojnie światowej legionista Legionów Polskich. W Katyniu zamordowany został razem z bratem Tadeuszem.

Grodzki Marian (Charków 1940)
Lekarz klubowy, członek zarządu Legii z 1937 r. Był również działaczem sportowym organizując i przewodnicząc Polskiemu Związkowi Hokeja na Trawie. Wiezień Starobielska. Zamordowany w Charkowie, pogrzebany w Piatichatkach.

Olczak Stanisław (Charków 1940)
W 1937 r. wchodził w skład Zarządu Legii jako członek Komisji Kwalifikacyjnej. W pierwszej połowie lat 30-tych był również prezesem Sekcji Motocyklowej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Aresztowany przez Armie Radziecką pod Bełżcem we wrześniu 1939 r. Nie ma jednak jego nazwiska na listach wywozowych ze Starobielska dokąd trafili wszyscy aresztowani wówczas razem z nim żołnierze. Najprawdopodobniej zmarł w Starobielsku lub został rozstrzelany jeszcze przed eksterminacją obozu w kwietniu 1940 r. Niektóre źródła podają jako miejsce jego śmierci Katyń.

Dziadulski Zdzisław (Charków 1940)
Kierownik Sekcji Jeździeckiej Legii. Legionista Legionów, odznaczony Virtuti Militari za bohaterstwo w walkach wojny polsko – bolszewickiej, podczas której był kilkukrotnie ranny. Czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zamordowany w Charkowie, spoczywa w Piatichatkach.

Freyman Marcin (Charków 1940)
Zastępca Kierownika Sekcji Jeździeckiej, zawodnik Legii. Odznaczony Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Był ranny we wrześniu 1939 r. podczas walk pod Mińskiem Mazowieckim. W radzieckiej niewoli trafił do Starobielska. Pochowany jest w Piatichatkach.

Kuchcicki Edmund (Charków 1940)
Zawodnik Sekcji Jeździeckiej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, ułan, odznaczony Medalem Niepodległości, więzień Starobielska. Miejsce pochówku, Piatichatki.

Królikowski Henryk Marian (Charków 1940)
Członek Komisji Rewizyjnej Zarządu Legii w 1928 r. Założyciel i redaktor tygodnika „Stadjon”. Odznaczony Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Srebrnym Krzyżem Zasługi. Więzień Starobielska, pochowany w Piatichatkach.

Pawlikowski Ludwik (Katyń 1940)
Sekretarz w Zarządzie WKS Legia z 1928 r. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi, więzień Kozielska. Spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Zapolski Jerzy (Charków 1940)
Skarbnik Legii wybrany w wyborach Zarządu z 1928 r. Sędzia piłkarski, legionista Legionów, odznaczony Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości. Więzień Starobielska. Również pochowany w Piatichatkach.

Chuderski Tadeusz (Charków 1940)
Kierownik sekcji piłkarskiej z 1937 r. Był więziony w Tarnopolu a następnie w Kijowie. Jego nazwisko znalazło się na ukraińskiej liście katyńskiej pod pozycją 3142 a na 52 liście śmierci wpisano go jako 13 osobę z drugiej grupy. Można przypuszczać zatem, że zamordowano go między 5 a 9 maja 1940 r. Pochowany jest prawdopodobnie na Cmentarzu Wojennym w Bykowni.

Wolfram Witold (Charków 1940)
Kolarz, członek Komisji Kwalifikacyjnej Legii w latach 1938-39. Walczył podczas wojny 1919-1921 r. Odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Kolejny wiezień Starobielska pochowany w Piatichatkach.

Kurleto Marian (Katyń 1940)
Lekkoatleta, trener. Jako biegacz reprezentował przez prawie całą karierę barwy Cracovii. W Legii znalazł się pod koniec sportowej drogi pełniąc również funkcje trenerskie. Trenerem wychowania fizycznego był także w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego oraz po powstaniu szkoły na Bielanach w CIWF. Jego pasją był jednak film dokumentalny. W niemych filmach krótkometrażowych zlecanych przez PUWF dokumentował wydarzenia z wielu dyscyplin sportowych. Dla Legii pracował przez pewien czas również jako dokumentalista. Nakręcił między innymi pierwszy film dokumentalny o Sekcji Kolarskiej w 1930 r. Był jednym z założycieli Zrzeszenia Producentów Filmów Krótkometrażowych a w działalności sportowej działaczem PKOL i PZLA.

Tichy Emil (Katyń 1940)
Szermierz (szablista) Legii w latach 1931 -1934. Podczas kampanii wrześniowej został aresztowany przez Sowietów pod Kowlem. Znalazł się w Kozielsku skąd na podstawie listy wywozowej z 16 kwietnia (36/1 poz.99) został wywieziony do Katynia.

Meyer Andrzej (Kijów 1940)
Prezes Sekcji Motocyklowej 1937-1939. Zamordowany najprawdopodobniej między 20 a 22 kwietnia 1940 r. w więzieniu NKWD w Kijowie na ul Karolenkiwskiej 17. Na liście śmierci nr 42, na której znalazł się wraz 418 innymi więźniami występuje jako Mejer. Odznaczony był Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi. Spoczywa na Cmentarzu wojennym w Bykowni.

Gąsowski Jan (Charków 1940)
Członek Sekcji Motocyklowej, zawodnik Legii z lat 30-tych. Pochowany w Piatichatkach.

Salnicki Romuald (Charków 1940)
Członek Klubu WKS Legia. Absolwent Wydziału Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej. Uczestnik wojny 1919-1921 r. Odznaczony Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Kolejny wiezień Starobielska pochowany w Piatichatkach.

Ćwirko-Godycki Ludwik (Charków 1940)
Członek Klubu WKS Legia. Uczestnik wojny polsko – bolszewickiej. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Więzień Starobielska, spoczywa w Piatichatkach.

Szupenko Wacław (Kijów 1940)
Pięcioboista i szermierz Legii z przełomu lat 20-tych i 30-tych. Odnalazłem go na Ukraińskiej Liście Katyńskiej 57/1-88 pod pozycją 3340. Zamordowany został najprawdopodobniej między 5 – 9 maja 1940 r. w więzieniu NKWD w Kijowie. Spoczywa na Cmentarzu Ofiar totalitaryzmu w Bykowni.

Asłanowicz Feliks (Kijów 1941)
Piłkarz Legii z lat 1927-1929, napastnik, kawaler Krzyża i Orderu Niepodległości. Jego oficjalny status to „zaginiony bez wieści na wschodzie”. Nie znajduje się na żadnych znanych listach wywozowych z obozów Kozielska, Ostaszkowa i Starobielska. Według encyklopedii piłkarskiej Andrzeja Gowarzewskiego „Mistrzostwa Polski – ludzie, fakty, 1918-1939” został aresztowany w 1940 r. przez czerwonoarmistów podczas przekraczania granicy na Sanie a następnie wywieziony do więzienia w Kijowie. Najprawdopodobniej był ofiarą zbrodni katyńskiej, które mordowano w Kijowie i grzebano na Białorusi. Wiadomo o takim procederze, ale nadal nie są znane ani nazwiska, ani dokładne miejsce pochówku około 3500 zamordowanych w ten sposób obywateli Polski.

Zemanek Stanisław (Charków 1940)
Piłkarz i lekkoatleta 1921-1922, działacz sportowy, żołnierz Legionów, uczestnik wojny 1919-1921, obrońca Lwowa. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Platonoff-Plater Zygmunt (1940 Katyń)
Członek klubu, zawodnik Sekcji Jeździeckiej WKS Legia. Żołnierz legendarnej 1 Kompanii Kadrowej Legionów Polskich. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi. We wrześniu 1939 r. był w Sztabie Naczelnego Wodza.

Pelczar Jan (1940 Charków)
Piłkarz Legii z czasów jej występów legionowych. W drużynie grał w 1917 r. w meczach w Warszawie. Piłkarską karierę w wojsku rozpoczął jednak w 1916 r. zespole „Ostojaków” 2 Pułku Ułanów. Z Kawalerią związany był przez całą karierę wojskową. Po roku 1918 służył w 6 Pułku Ułanów, 9 Pułku Ułanów a ostatecznie w 19 Pułku Ułanów Wołyńskich. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W 1939 r. walczył najpierw z Niemcami a po 17 września z Sowietami. Pod koniec września dostał się do niewoli, rozstrzelano go w 1940 r. w Charkowie. Kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyża Niepodległości, dwukrotnie Krzyża Walecznych, Srebrnego Krzyża Zasługi i innych odznaczeń niepodległościowych. Powszechnie w notkach biograficznych mylnie podawane jest jego miejsce urodzenia jako Anin w woj. mazowieckim. W rzeczywistości urodził się w miejscowości Anina na Węgrzech k. Temeszwaru.

Komentarze: (0)

Serwis Legionisci.com nie ponosi odpowiedzialności za treść powyższych komentarzy - są one niezależnymi opiniami czytelników Serwisu. Redakcja zastrzega sobie prawo usuwania komentarzy zawierających: wulgaryzmy, treści rasistowskie, treści nie związane z tematem, linki, reklamy, "trolling", obrażające innych czytelników i instytucje.
Czytelnik ponosi odpowiedzialność za treść wypowiedzi i zobowiązuje się do nie wprowadzania do systemu wypowiedzi niezgodnych z Polskim Prawem i normami obyczajowymi.

Dodaj swój komentarz:

autor:

e-mail:

treść:

dodaj

NAJCZĘŚCIEJ KOMENTOWANE:

• Dean Klafurić zwolniony! (267)
• Legia Warszawa 0-2 Spartak Trnava (207)
• PS: Nawałka odmówił Legii (162)
• Nawałka od środy trenerem? (152)
• Klafurić: Możemy pokonać Spartak w rewanżu (145)
• Ukrainiec kandydatem na trenera (133)
• LIVE!: Spartak Trnava - Legia Warszawa (129)
• Spartak Trnava 0-1 Legia Warszawa (117)
• Legia Warszawa 1-3 Zagłębie Lubin (106)
• Klafurić: Przegrana bitwa, ale nie wojna (94)

Zgłoś newsa!

Jeżeli masz informację, której nie ma na tej stronie, a Twoim zdaniem powinna się znaleźć, zgłoś ją nam! Wystarczy wypełnić prosty formularz, a informacja zostanie dodana do naszej bazy.
Zgłoś newsa!