Zagłębie Sosnowiec
Informacje ogólne
Rok założenia: 1906 rok
Barwy: czerwono-zielono-białe
Adres: ul. Kresowa 1, 41-200 Sosnowiec
Tel: (32) 299 64 40 Fax: (32) 299 64 37
WWW: http://www.zaglebie.eu (oficjalna), www.zaglebie.sosnowiec.pl, kibicezaglebia.net
e-mail: sekretariat@zaglebie.eu
Stadion: Stadion Ludowy, ul. Kresowa 1, 41-200 Sosnowiec
Pojemność: 7500 miejsc Oświetlenie: tak
W ekstraklasie/I lidze: 1955, 1956, 1957, 1958, 1960, 1961, 1962/63, 1963/64, 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68, 1968/69, 1969/70, 1970/71, 1971/72, 1972/73, 1973/74, 1974/75, 1975/76, 1976/77, 1977/78, 1978/79, 1979/80, 1980/81, 1981/82, 1982/83, 1983/84, 1984/85, 1985/86, 1989/90, 1990/91, 1991/92, 2007/08
Sukcesy
Wicemistrzostwo Polski: 1955, 1966, 1967, 1972
Trzecie miejsce w Mistrzostwach Polski: 1962, 1963, 1965
Puchar Polski: 1962, 1963, 1977, 1978
Finalista Pucharu Polski: 1971
I miejsce w Pucharze Intertoto (mecze grupowe): 1967, 1969, 1975
II miejsce w Pucharze Intertoto (mecze grupowe): 1970, 1976, 1977
Półfinał Pucharu Intertoto (system pucharowy): 1967
Historia
Początki Zagłębia Sosnowiec sięgają 1906 roku. Wówczas Edward Michałowski, Józef Komander oraz Aleksander Rene założyli sportową organizację, która skupiała 20 osób. Dwa lata później Rene wyszedł z propozycją utworzenia w Sosnowcu filii TS Unionu Petersburg. Oczywiście nie obyło się bez problemów, ale ostatecznie pomysłodawca dopiął swego. O sile drużyny stanowili piłkarze, którzy wcześniej grali w Milowicach. Dodatkowo wynajęto tereny i klub mógł rywalizować z ekipami z Będzina, Częstochowy, Olkusza oraz Bytomia. Taki stan rzeczy nie utrzymał się zbyt długo. Wkrótce wybuchła I Wojna Światowa, która spowodowała zahamowanie sportu w Sosnowcu. Dopiero po jej zakończeniu utworzono sekcję sportową przy Towarzystwie Kulturalno-Oświatowym Świt, która z czasem przyjęła nazwę TS Victoria. Jednak to nie był jedyny klub w tym mieście. Od 1919 roku istniało również Towarzystwo Sportowe Sosnowiec pod kierownictwem wspomnianego Rene, które kontynuowało tradycje Milowic oraz Unionu. Z czasem powstała idea połączenia wszystkich klubów i stworzenia jednej, silnej drużyny. Ostatecznie udało się tego dokonać w 1931 roku i w efekcie powstała Unia Sosnowiec, która w debiucie w I lidze zremisowała 1-1 z chorzowskim Ruchem. Do czasu wybuchu II Wojny Światowej drużyna ta nie miała sobie równych w regionie, w której grał m.in. Wiesław Ociepka (późniejszy prezes PZPN). Początkowo w trakcie okupacji rozgrywki zostały nieco ograniczone, ale z czasem toczyły się one regularnie. Wówczas rywalizowały ze sobą ekipy z Czeladzi, Piasków, Dąbrowy Górniczej, Niwki, Będzie, Zagórza oraz Sosnowca.
W 1945 roku członkowie Unii założyli RKS Sosnowiec, który następnie przeistoczył się w RKU (Rejonowa Komenda Uzupełnień) z komendantem wojskowym majorem Marianem Rodzą na czele. Od tego momentu zespół z Sosnowca walczył o awans do ekstraklasy, ale na jego drodze stawał m.in. AKS Chorzów. Ostatecznie cel udało się osiągnąć w 1954 roku. Wówczas do Sosnowca zawitała I-ligowa piłka, a drużyna grała pod szyldem Stal Sosnowiec (od 1949 roku). Pierwszy sezon w ekstraklasie wypadł zaskakująco dobrze! Sosnowiczanie byli o krok od wywalczenia mistrzowskiego tytułu, ale ostatecznie zajęli 2 miejsce w lidze mając na koncie 27 punktów. Tym samym Stal ustąpiła miejsca Legii Warszawa (28 pkt.), z którą w decydującym meczu zremisowała 1-1. W kolejnych latach było już nieco gorzej. Nasi przyjaciele zajmowali miejsca głównie w górnej części tabeli, ale nigdy nie udało im się sięgnąć po upragnionego mistrza Polski. Lepsze czasy nastały w latach 60.-tych kiedy to Stal przemianowano na GKS Zagłębie. Wówczas w latach 1962-63 klub z Sosnowca zdobył krajowy puchar i pierwszy raz w historii awansował do europejskich rozgrywek, z którymi pożegnał się bardzo szybko.
Przez kolejne lata bywało różnie. Zagłębie nie miało większych problemów z utrzymaniem się w ekstraklasie, ale także nie potrafiło niczego zwojować w czubie tabeli. Jednak nie przejmowano się tym zbytnio, gdyż w klubie stawiano przed wszystkim na utalentowaną młodzież, która miała się od kogo uczyć. W składzie byli m.in. Jarosik, Szmidt oraz Bazan. O ile w lidze sosnowiczanom wiodło się średnio, to w Pucharze Polski było zdecydowanie lepiej. Na pięć awansów do finałów, nasi przyjaciele aż cztery razy sięgali po to trofeum. Ostatni raz miało to miejsce w 1978 roku. Osiem lat później do Sosnowca zawitała II liga. Jednak ten okres nie trwał długo. Po trzech latach zespół powrócił do ekstraklasy. Decydującym spotkaniem był pojedynek u siebie z Motorem Lublin, który gospodarze wygrali 1-0.
Niestety radość nie trwała zbyt długo. W kolejnych latach Zagłębiu wiodło się znacznie gorzej. Najpierw spadek do II ligi, później do III, a w sezonie 1995/96 drużyna wystartowała w V lidze. Wszystko przez problemy finansowe. Jednak od tego momentu sosnowiczanie rozpoczęli marsz w górę. W 2001 roku nową wiarę w kibiców tchnęło przybycie Włochów, którzy spłacili wszelkie długi, co pozwoliło realnie myśleć o czymś więcej niż II liga. Niestety rok później na Kresową zawitała ponownie na dwa sezony III liga. W 2004 roku kibice oglądali zwycięstwo za zwycięstwem, gol za golem i stało się! Ujek, Lachowski i spółka mogli radować się z powrotu na zaplecze ekstraklasy.
Na II-ligowym froncie Zagłębie radziło sobie bardzo dobrze. Sosnowiczanie długo walczyli o I ligę, ale wreszcie w sezonie 2006/07 udało się!
Radość Zagłębia nie trwała długo. Ze względu na udział w korupcji, klub z Sosnowca po sezonie 2007/08 opuścił szeregi ekstraklasy i w kolejnych dwóch sezonach występował w nowej II lidze (grupa zachodnia).